Milosc w Cantr = zdrada?

[Matix]

1. Cantr symuluje życie. Jednym z najistotniejszych elementów życia są relacje erotyczne. I nie mam tu na myśli seksu - ale relacje pomiędzy ludźmi przeciwnej (lub tej samej) płci. Czasami prowadzą do seksu - czasami kończą się na flircie.

Jednak zdecydowana większość kontaktów w rzeczywistym świecie nie ma charakteru erotycznego. Z większością ludzi nie flirtujemy, nie chodzimy do łożka, poprzestajemy na relacjach zawodowych, rodzinnych, przyjacielskich. Zazwyczaj trzeba trochę poczekać, poszukać, trafić na tę 'właściwą' osobę.

2. Przez kilkanaście cantryjskich lat tylko trzy z 15 moich postaci miało jakieś romanse. W jednym przypadku postać poszła nieco dalej niż flirt, w drugim mieliśmy raczej spokojne małżeństwo, w trzecim obiektem westchnień była postać odgrywana przez mężczyznę [dzięki ... ] - a romans miał podtekst polityczny... Dosyć brutalnej próby podrywu i gwałtu na mojej kobiecej postaci do romansów nie zaliczę

Czy w ten sposób kogoś zdradzałem? Nie - bo to była tylko gra. Odgrywanie pewnej historii, o której obie strony wiedziały, że jest fabularnym tłem, zabawą, urozmaiceniem. Nie można tylko tępo pracować albo politykować - życie nie tylko z tego się składa. I jeśli takie romanse nie mają przełożenia na rzeczywiste życie, to wszystko - nawet nieco mocniejsza erotyka - jest OK.

3. A co jeśli jednak takie przełożenie jest? Jeśli romans w grze wykracza poza zabawę? Jeśli prowadzi do komplikacji w życiu?

To trochę tak, jak biurowy flirt, który w pewnym momencie niebezpiecznie zbliża się do granicy, za która jest zdrada. Małe flirty zdarzają się chyba wszystkim - ale to nie znaczy, że każdy kończy się w łóżku. To kwestia wyczucia, umiejętności zatrzymania się, pozostawienia pewnych rzeczy we własciwym dla nich miejscu. Wychodzimy z biura - zapominamy o flircie. Zamykamy okienko z Cantr - wracamy do rzeczywistości...

4. Czasami jednak romanse w Cantr przenoszą się do normalnego świata. Wiem o kilku takich sytuacjach. O co najmniej jednym związku, który przez Cantr się rozpadł i o co najmniej trzech, które w Cantr się zaczęły.

I nie ma w tym nic złego ani dziwnego. W Cantr można spotkać wspaniałych ludzi. Ale na ulicy też można. W sklepie można i w puibie można...

Więc traktujcie Cantr normalnie - to samo życie

[Qwertuid]

Brawo, mądre słowa, nie będę się już wysilał politykowaniem tutaj czy tak czy siak

[koliberek]

No to nie wiem, co mam o tym myśleć... Yng był facetem i miał żonę, a ja jako żywo jestem kobietą i wolę chłopców...

[Sayuri]

To ja napiszę tak:

1. swoje miłości w Cantr traktuję jako możliwość ujścia swoich grafomańskich ciągot, pisząc słodkie słówka i robiąc maślane oczy (a co, też bym chciała napisać "Wichrowe wzgórza" , ale w życiu takie teksty to nie przejdą)

2. swojemu mężczyźnie lubię opowiadać, że mój ukochany XX zrobił to, a powiedział tamto, a ja mu się wtedy rzuciłam na szyję czasem sobie coś tam pomruczy, ale głównie dlatego, że nie może dopchać się do komputera i stoi mi za plecami, siłą rzeczy zaglądając mi przez ramię, więc nic przed nim nie ukrywam

3. poza tym ostatnio przyszedł mi do głowy pomysł, żeby założyć postać nimfomanki- właśnie po to, żeby ożywić Cantr i wprowadzić tam sceny zazdrości, kłótni kochanków i złamanych serc

[Arucard]

Ja taką spotkałem Chyba nie twoja była co?

[Maxthon]

3. poza tym ostatnio przyszedł mi do głowy pomysł, żeby założyć postać nimfomanki- właśnie po to, żeby ożywić Cantr i wprowadzić tam sceny zazdrości, kłótni kochanków i złamanych serc

No świetny pomysł. Tego w Cantr brakuje. Gdzie się nie pójdzie to wszyscy tacy grzeczni i ułożeni. Brakuje właśnie zazdrości, kłótni i złamanych serc.
Swoją drogą to spore wyznanie poprowadzić taką postać, także życzę wytrwałości

[NiKnight]

Po co ja zakładałem ten temat?

Co do zazdrości to raz się z nią spotkałem ale już ze złamanymi sercami parę razy, jedna z moich postaci też była temu winna...

Myślę, że furorę w grze zrobiłyby przesadzone postacie, takie gdzie jedna z cech jest silnie dominująca (Sayuri, pomysł z nimfomanką jest bardzo dobry, to taka postać właśnie ). W świecie rzeczywistym trudno spotkać tego typu osobę a więc tym bardziej w Cantrze wzbudzi zainteresowanie

[Elf]

A ja już sama nie wiem-przez 2 lata żadna z moich sześciu postaci się nie zakochała ,w ogóle moje postacie nie miały żadnego partnera! Bywają nieocenionym pracownikiem, przyjacielem etc. ale nie kochankiem!

No, po prostu w Cantr nikt mnie nie kocha

[Midas]

W Cantr jak w życiu, chcesz mieć kogoś, musisz dać siebie, nic samo z siebie się nie dzieje...

[Zamia]

W Cantr jak w życiu, chcesz mieć kogoś, musisz dać siebie, nic samo z siebie się nie dzieje...

Samo z siebie to nie...ale czasem dawanie nic nie daje
Moja postać jest zakochana od lat. Miłość od pierwszego spojrzenia.
Niestety nieodwzajemniona *szlocha*.

[Egil]

O bardzo ciekawy temat. Musze powiedzieć że każda moja postać, ma coś z mojego charakteru. To naturalna kolej rzeczy.
W grze można przekazać to co się czuje w rzeczywistości.
Ból, cierpienie, radość czy okazać komuś miłość.
To dodaje smaku grze, polecam wszystkim choć spróbować.

[natene]

Płeć płcią - nie ma dla mnie większego znaczenia, czy moja kobitka, która właśnie przeżywa ognisty romans przeżywa go z mężczyzną prowadzonym prze inna babkę...Bardziej zastanowiło mnie cos innego - a mianowicie wiek ewentualnej kobiety. Bo jeśli chodzi o seks - to do diaska, ma być to w końcu świat jak najżywszy, a cóż poza nienawiścią i miłością jest gorętszego i żywszego niż seks.
Mam kilka postaci, większość kobiety, dwie z nich są delikatnie rzecz biorąc...wyzwolone :> Ktoś ma coś przeciw ? Bo chyba na chwilę obecna nie ci panowie, którzy sie właśnie z nimi zabawiają

A co do zdrady - śmieszy mnie to odrobinę. Czy mam rzucić mojego TŻ-ta bo własnie gra w Simsy i stworzył sobie nimfomankę?

Odrobina dystansu - tylko to nas może uratować

[Laura_]

grasz niedlugo, nie? wrocmy do tematu za rok

[natene]

grasz niedlugo, nie? wrocmy do tematu za rok

Wybacz, Lauro, ale nie widzę związku miedzy tym co napisałam a faktem, ile gram.
Mogłabyś to wyjaśnić?

[Ula]

Bardziej zastanowiło mnie cos innego - a mianowicie wiek ewentualnej kobiety.

Tutaj średnio rozumiem. Że niby za młoda? Bo innego materiału do przemyśleń nie widzę.
Najczęściej wiek gracza da się ocenić w trakcie gry, na podstawie zachowania postaci. Oczywiście, zdarzają się niespodzianki - wiek i dojrzałość to dwie różne sprawy. Jeśli ktoś ma jakieś wątpliwości, to zawsze można spytać pedeka czy osoba kryjąca się za postacią jest pełnoletnia.

Laurze chyba chodziło o to, że Cantr dość często okazuje się być niebezpieczną zabawką. Simsy przy nim to pikuś.
Wiadomo, to "tylko" gra i dystans wydaje się być w takiej sytuacji czymś naturalnym. No ale zdarza się, że teoria mija się z praktyką.