Wspominki... zapal swieczke podrozniku nad ich grobem

[Agent 0007]

*nieopodal złotej plaży Bojholmu, na wzgórzu, wznosi się biały, zrobiony z wapienia kurhan, przyozdobiony małymi bryłkami węgla i wiecznie świeżymi, zielonymi wodorostami. Na nim wisi jedynie skromna tabliczka z wypisanym imieniem: "Osvald, Bojving." Codziennie kilku Bojvingów odwiedza to miejsce oddając cześć zmarłemu i stojąc nad grobem myślą o jego przeszłej chwale, o jego marzeniach i przyszłości, jaką nieszczęśliwie utracił. *

*obok pierwszego z kurhanów zbudowano wkrótce drugi. Płacz i żałoba towarzyszyły Bojvingom i uświęciły to miejsce pamięci, albowiem umarł Bjornil, bard, poeta, wielki trubador i kompan, towarzysz w szalonych nocach, śpiewie i zabawie. Jednak ciała nie ma pod kamieniami. Ciało spalono i rozrzucono na cztery strony świata. Świata, który opisywał w swoich pięknych pieśniach. Zamiast niego zaś pod wapieniami znajduję się butelka z przezroczystą cieczą - Bjornilowym spirytusem, który już iwecznie będzie się kojarzył z tym rozśpiewanym, wielkim człowiekiem*


Wspominki... nagle umarły dwie postacie, których śmierć była prawdopodobna, z uwagi na rzadkie oznaki życia, co nie oznacza, że mniej bolesna. Triumf śmierci nad nadzieją dotknął także mnie, gracza, który obydwóch polubił i teraz żałuje, że poznał tak słabo. Niech w cantryjskim niebie świeci im wieczne słońce.

EDIT: Granicą jest dyskusja na temat historii zycia danej postaci, relacje ze zdarzen w grze, zdradzanie rzeczy, ktore powinny zostac niewiadome: np. określenie opisywanej postaci: morderca to złamianie NZ. Natomiast cechy charakteru takie jak uczciwy, zamknięty w sobie, inteligentny, ciekawy świata - jak najbardziej. Kiedy ginie jakaś postać, która znaczyła dla kogoś bardzo wiele nie wystarcza jedynie sucha notka w "Odeszli".