Jak on/ona mnie wkurza...

[notized]

4674-1.15: Słyszysz z radia na częst. 100: `To że na aldurei jestem to mówił Glufrim wybacz że nie dopisałem `.

Perełka RP.

[dekalina]

Poważnie irytują mnie Indianki, miłośniczki zwierząt, kapłanki natury... ogólnie te, co wygląda na wzorowane Pocahontas. Czy naprawdę ze wszystkich bohaterek Disney'a na inspirację nadaję się tylko ta, która jest nudna niczym głaz? Żeby chociaż ktoś coś próbował do tego dodać, a nie opierać się tylko na: 1. kocham zwierzątka 2. gadam z duchami 3. robię dramatyczne pozy, nie zależnie od sytuacji.

[Raynus]

I ten płacz przy polowaniu.

[Frankoniusz]

Najlepsze są postaci w skórzanych strojach, wpieprzające mięso, które przy polowaniu płaczą "Ale jak to? Przecież one cierpią!"

Uświadomione szybko zaczynają szyć sobie coś z konopi

[dekalina]

I ten płacz przy polowaniu.

Albo żądanie łuku kompozytowego, zaraz po przebudzeniu. Żeby polowaniami wpisać się w krąg życia

Właściwie nie byłyby złe, gdyby spróbowały odzywać się nie tylko wtedy, kiedy mogą zacząć od "Pomódlmy się..." albo "Potrzebuję...". Zazwyczaj fajnie to swoje odgrywają, ale jednocześnie traktują resztę graczy jak widzów albo rekwizytorów w teatrze jednego aktora.

[Cara]

Gdy usłysze kolejny komunikat w stylu: Jak uleczyc/ Szukam lekarza/ Co zrobic gdy.. to się rozpłaczę.
Odnoszę wrażenie, że jakiś gracz bądź jakaś ich grupa z chorowanie swoich postaci uczyniła jedyną metodą grania
Nosz ile można?!

[Felixis]

Gdy usłysze kolejny komunikat w stylu: Jak uleczyc/ Szukam lekarza/ Co zrobic gdy.. to się rozpłaczę.
Odnoszę wrażenie, że jakiś gracz bądź jakaś ich grupa z chorowanie swoich postaci uczyniła jedyną metodą grania
Nosz ile można?!

Znałam postać, która non stop coś sobie robiła. Oczywiście "przypadkiem". Wyleczysz jedno, znowu ma drugie. Aż miałam ochotę po prostu strzelić jej z kuszy między oczy, żeby się dłużej nie męczyła

[notized]

Gdy usłysze kolejny komunikat w stylu: Jak uleczyc/ Szukam lekarza/ Co zrobic gdy.. to się rozpłaczę.
Odnoszę wrażenie, że jakiś gracz bądź jakaś ich grupa z chorowanie swoich postaci uczyniła jedyną metodą grania
Nosz ile można?!

Znałam postać, która non stop coś sobie robiła. Oczywiście "przypadkiem". Wyleczysz jedno, znowu ma drugie. Aż miałam ochotę po prostu strzelić jej z kuszy między oczy, żeby się dłużej nie męczyła

Nie martw się, teraz inni gracze mają na to ochotę. Najbardziej współczuję lekarzowi, który z nią siedzi.

[Raynus]

Potwierdzam. Też musiałem wytrzymać palec przed potwierdzeniem ataku niejednokrotnie przy tej postaci

[CzterySilnia]

A ja się nie zgodzę. Prowadzę sobie postać, która jest "kapłanem/kapłanką" (chociaż sama się tak nie tytuuje). Postać nic nikomu nie wciska, nie modli się ciągle jak po**bana, nie gadza z duchami, a ludzie słuchają ją, bo jest po prostu uduchowiona (a nie nawiedzona, vide Nie Mary) i jest miło nastawiona do świata (co wynika z przekonań postaci). Prosty związek przyczynowo-skutkowy, który wałkowany jest w codziennym, prawdziwym życiu, miliony raz, a jakoś "nie nudzi". Opiera się na schemacie natury, uwielbienia do natury itp, ale według mnie w nieagresywny i nienudny sposób. Coś w stylu: "wierz w co chcesz, ja Ci nic nie narzucam".

[Marcia]

Gdy usłysze kolejny komunikat w stylu: Jak uleczyc/ Szukam lekarza/ Co zrobic gdy.. to się rozpłaczę.
Odnoszę wrażenie, że jakiś gracz bądź jakaś ich grupa z chorowanie swoich postaci uczyniła jedyną metodą grania
Nosz ile można?!

A w dodatku wymyślają sobie jakieś kosmiczne choroby i urazy.
Wiadomo, stan cantryjskiej technologii medycznej jest jaki jest - można stosować zioła, napary, okłady, można wyleczyć ból brzucha, gorączkę, skaleczenie, złamanie kończyny, wykonać proste zabiegi czy inne podstawowe rzeczy. Ale jak ktoś przychodzi do lekarza/zielarza/znachora/czarownika z jakimś wydumanym problemem, gdzie bez tomografu, rentgena i dziesięciu innych specjalistycznych urządzeń, a do tego całej apteki współczesnych leków ani rusz, to jak niby to odegrać?
Jakiś czas temu widziałam, że ktoś wymyślił sobie złamanie kończyny w kilku miejscach, w dodatku z przemieszczeniem! i olaboga co jeszcze. Rili? Cantryjski znachor ma go zaprosić do swojej drewnianej chałupy i oczami prześwietlić, a potem wysmarować miodem? Po cantryjsku to można tak pogruchotaną kończynę co najwyżej amputować.
A nawet już jak coś takiego gracz wymyśli, bo chce być bardzo oryginalny, to na litość boską niech współpracuje i to leczenie odbywa się jakoś umownie, niech będzie dostosowane do możliwości mechaniki i rp. Jak już odgrywa to swoje zapalenie płuc, to niech się zadowoli mieszanką ziół przeciwgorączkowych i gorącą herbatą z malinami, a nie robi awanturę na pół miasta, że antybiotyku nie dostał. Z księżyca ten antybiotyk nie spadnie.

Chcesz wspinać się na wyżyny oryginalności? Proszę bardzo. Ale nie utrudniaj gry drugiemu graczowi i nie stawiaj go w sytuacji, gdy po prostu nie ma jak odegrać tego, czego od niego wymagasz.

[Marian10]

A kto powiedział że zawsze musi taki delikwent być wyleczony. NIECH GINIE.

Wszystko da się rozwiązać w grze

[Raynus]

Tak, a jak mu przyjdzie umrzeć to cudownie odzrowieje, bo wyleżał chorobę. A jak można tylko amputować, to amputuj i tyle. To co mnie wkurza, to to, że leczenie w wielu przypadkach jest jednostronne, przez co powstaje powergaming. Lekarz już w swoim gwiazdkowaniu zakłada, że wszystko się udało nie dając drugiemu graczowi szansę na feedback.

[Pasztetowa]

Dawno, dawno temu jedna z moich postaci płynęła do lekarza z dziewczyną chorą na taką wydumaną chorobę. Jakaś usychająca ręka o ile dobrze pamiętam. A lekarza obejrzał i powiedział, że to choroba psychiczna i na to nic nie poradzi. W sumie też dobra metoda olać i już. Jak gracz zobaczy, że ten sposób zwracania uwagi na siebie nie działa, to może pomyśli nad czymś bardziej kreatywnym niż usychające kończyny i wypływające same z siebie oczy.

[dekalina]

(..)Opiera się na schemacie natury, uwielbienia do natury itp, ale według mnie w nieagresywny i nienudny sposób. Coś w stylu: "wierz w co chcesz, ja Ci nic nie narzucam".

No to gratulacje. Widać moja skarga nie odnosiła się do Twojej postaci.

Swoją drogą żaden typ postaci nie irytuje tak, jak typ gracza, który krytykę swojego bohatera (lub bohatera trochę podobnego do swojego) traktuje zaraz jak atak na siebie. Spokojnie, to tylko gra