Czy uwazasz, ze jestes uzaleznio -ny/na od Cantr?

[Gnom]

WojD, bez przesady. Byłem pare razy na ich kanale, forum też czytam i albo jestem ślepy, albo na moich oczach nie narzekają jak coniektórzy zaczeli w tym temacie ;]

Jak dla mnie nie bylo tu narzekania, tylko dyskusja o istnieniu i powadze problemu. Ale moze cos przegapilem...

[Chatette]

Byłem pare razy na ich kanale, forum też czytam i albo jestem ślepy, albo na moich oczach nie narzekają jak coniektórzy zaczeli w tym temacie ;]

Och nie...bo sie w sobie zamkne...

Temat o uzaleznieniu - tak? TAK

[Yossarian]

Noo... już nie kontynuujcie tej dysputy, bo się wszyscy w sobie zamkną i poobrażają na siebie...

Edit: literówka parszywa.

[Gnom]

Noo... już nie kontunuujcie tej dysputy, bo się wszyscy w sobie zamkną i poobrażają na siebie...

Widze madrosc w Twoich slowach. Szkoda, ze autor tematu nie moze go zamknac.

[Leinades]

A ja się tak zastanawiam czy w chwili obecnej, po tylu... latach (!) ktoś, kto gra w Cantra, nie jest od niego uzależniony. W przeciwieństwie do innych gier mimo iż można "dwuklikać" (ogarnąć, przywitać się, przyłączyć do jakiejś pracy), to ludzie (w dużej większości) wolą normalnie, nałogowo grać.
Ja sam myślę o nim niemalże codziennie a przynajmniej 1/4 dnia poświęcam na granie (szok, prawda?).

[Greek]

Mao.

Napisałbym więcej, ale muszę grać.

[psychowico]

Nie jestem. Cantr to miły dodatek, pewne zastępstwo dla prawdziwych, papierowych rpgów na które w dorosłym życiu nie mam czasu.
Jestem uzależniony tylko od prawdziwego życia. Jest zajebiste. Tylko ludzie kretyni.

[trawa]

(...) Tylko ludzie kretyni.

W Cantr też! Nie ma powodu by wybierać rzeczywistość.



Nie offtop. Tak, stanowczo przesadzam z Cantr. Dobrze, że nie hoduję roślin, bo już dawno by zwiędły.

[paskud]

Najwyraźniej ktoś przyjrzał się ankiecie i postanowił nam pomóc, kończąc z naszym uzależnieniem.

[Zamia]

Zdecydowanie jestem.
Nie mam ostatnio czasu na grę, ale nie mam też siły żeby wcisnąć krzyża. Biorę na przeczekanie...ale dzisiaj realnie popłakałam się przed kompem w trakcie rozmowy mojej najstarszej postaci z inną. Sytuacja w grze wywołała u mnie realne łzy.
Płakałam już kiedy piraci zabili moją postać.
Płakałam kiedy ALMER skasował moje konto..../ciesz się, ciesz...jestem przekonana, że tu zaglądasz i czytasz chory dupku/.
Dzisiaj zrobiło mi się tak przykro, że aż sama się sobie dziwiłam, że tak to przeżywam....Może to jednak czas na krzyża?

[Buka]

Może to jednak czas na krzyża?

Tylko nie to! Nie mogę się spóźnić...
Też zdarzało mi się popłakać. Wciąż się łudzę, że to tylko znaczy, że wczuwa się w grę. Że odgrywa się/ktoś dobrze odgrywa.

[gawi]

nałogi..

[Yang]

Czy gdy oglądamy film i na nim się popłaczemy to od niego jesteśmy uzależnieni? A może gdy nasz ulubiony bohater serialowy zostaje uśmiercony jest nam bardzo przykro to również jesteśmy uzależnieni? Według mnie nie. Po prostu jeśli się zaangażujemy to łączy się to z emocjami. Z drugiej strony, jeśli by cantr nie przynosił emocji to po co w to grać? Uzależnieni byśmy byli wtedy, kiedy nie wyobrażamy sobie życia bez cantra, a takiego przypadku tutaj nie mamy, skoro myśli się o kliknięciu krzyżyka.

[Lena Katina]

Ja mam inną teorię... Jeśli po zaangażowaniu się w coś, rezygnujemy i występuje tzw. "syndrom odstawienia" To był to nałóg.
Każdy kto wcisnął krzyż i wrócił (bądź nie) wie o czym mówię.

[Yang]

No chyba że klikamy na krzyża bo widzimy jak negatywnie wpływa na nasze życie cantr i chcemy to zmienić. Cóż obecnie cantr to jedyna gra w którą gram, ale wiele było wcześniej i jak tam kończyłem (bez kasowania konta przeważnie) to jakoś nigdy nie ciągnęło mnie do powrotu tak żeby nie można było się temu oprzeć. Chociaż przyznać muszę, że niektóre gry potrafiły zajmować cały wolny czas (czyli od powrotu ze szkoły do pójścia spać, a w weekendy to bez przerwy czasami na spanie), więc śmiem twierdzić, że od tamtych byłem uzależniony ale po odstawieniu nie było syndromu.