Cantr II Discussion Forum

Jeśli ktoś ma ochotę, to może poopowiadać o charakterze swoich postaci itp., bez potrzeby podawania imion, bo chętnie poczytam.


Od siebie dodam, że najlepiej gra mi się postaciami, które niezręcznie walczą. Jakoś tak zawsze dziwnie wychodzi.

Od siebie dodam, że najlepiej gra mi się postaciami, które niezręcznie walczą. Jakoś tak zawsze dziwnie wychodzi.

Racja bo nie ma nic do stracenia jakby co

No wręcz odwrotnie, bo można najłatwiej zabić moje ulubione postacie. Klątwa polega na tym, że niezręczne zawsze wpadną w ciekawszy obszar gry lub ludzi.

A może to ma głębsze podłoże i trzeba cofnąć się do dzieciństwa

"Stary i stetryczały piernik któremu już wszystko jedno, i najchętniej by wszystkim za wszystko dogryzał."

Rozpoznaj mnie

Musisz dać jeszcze podpowiedź, bo takich jest sporo

"Kopie wapień"

"Wojownik z wyboru o porządek i brak psucia klimatu w Dom Bojran"

Ja znam jednego takiego, co tylko by wapień kopał, gdyby mógł...


Najbardziej z moich postaci lubię tą, co "nigdy nie śpi", a co najwyżej czuwa. Jej cierpliwość kończy się wtedy, kiedy kończą się ciasteczka. Lubię ją w sumie dlatego, że jest jedną z dwóch moich postaci, które nie są szczególnie miłe. Nie mam zbytniego talentu do grania kimś chamskim, bo zawsze mi szkoda tej drugiej osoby, ale się staram ^^

mocno podstarzały weteran "walk z piratami". zawsze było mu obojętne z kim walczył, raczej podążał za liderem, który miał tendencje do nazywania piratami innych dosyć szybko. inteligentny, stara się zrozumieć ludzi, od których czuje się bardzo inny. wyniki raczej mierne, uznaje ich głównie za przygłupich. znęcał się nad innymi gdy był pewien własnego bezpieczeństwa.

socjopata, lecz nauczył się na starość powstrzymywać język jeśli jest to konieczne. jedyne co szanuje to siła. pragnął by dołączyć do zdyscyplinowanej grupy wojskowej, lub takową stworzyć.

nie często zdarza się tą postacią mi rozkręcić - potrzebuje raczej niewiele aktywnych osób o specyficznych charakterach do ciekawego odgrywania. jeden z epizodów które lepiej wspomina to gdy podwiózł jakiegoś bojvinga płci żeńskiej motorem. w zamian dostał manierkę. i był poszukiwany, bo po drodze nabroili razem odrobinę. dziewczyna ponoć zgniła w pace za zadawanie się z nim.

od kilku dni staram sie zeby wszystkie moje postacie byly mile, grzeczne i posluszne
trzymajcie kciuki!

Z dnia na dzień zmienia się ich charakter? I to wszystkich? :X

Ja mam zamiłowanie do grania wszelkiego rodzaju bucami, kombinatorami, złoczyńcami czy psychopatami. Mam parę neutralnych i dobrych postaci, jedną nawet wyjątkowo potulną, ale nie sprawiają mi one takie frajdy jak te złe.

zidek wrote:Z dnia na dzień zmienia się ich charakter? I to wszystkich? :X

Jaki charakter?

Ja lubię grać skurwielami. Lubię. Ale ostatnio jakoś tak wychodzi, że nie gram. Czy moje postaci są dobre czy złe? Nie wiem. One są, po prostu. Każda z nich ma coś pozytywnego i negatywnego. Nigdy nie tworzę "postaci pirata" czy "postaci bandyty" bo takie są z reguły płytkie do bólu i często kopacz wapnia ma ważniejsze powody do kopania wapna niż taki pirat który żyje by piracić.

- przejmuj się wszystkim co jest fe, ale nie działaj w sposób cierpliwy i opanowany: wybuchaj i zmieniaj zdanie, a w obronie łagodności działaj zanim pomyślisz, planowanie to strata czasu.
- nie przejmuj się niczym, idź przez życie spacerkiem będąc spokojny, pewny siebie i swoich ideałów.
- życie to i tak tylko jedzenie i spanie, wszystko jest do dupy bo i tak wszyscy umrzemy.
- cel uświęca środki, a chwała, sława i legendy to to co chce człowiek osiągnąć: jak wiele jest w stanie zrobić żeby je zdobyć?

Jest jeszcze jeden śpioch ale jego życiowym mottem byłoby "nie dawajcie więcej ryżu, do cholery".

Postać weszła mi w okres buntu. Niby nie była wcześniej (i nie miała nigdy być) dzieckiem, ale była tak naiwna i prostolinijna, że zderzenie z brutalnością świata musiało się jakoś odbić na charakterze. Teraz z jednej strony jaram się graniem kogoś, kim nigdy nie byłam, ale z drugiej żal mi osób, z którymi nawiązywałam bliskie relacje, a teraz muszę ranić. Co parę zdań mam ochotę napisać "ooc: Wybacz, proszę".
Najgorszy/najfajniejszy jest ten dysonans między tym, jak ja odczytuję słowa i gesty napotkanych postaci, a jak ona, po przefiltrowaniu przez ten swój obecny egocentryzm. Bawi mnie to i przeraża jednocześnie.